Μαύρες σελίδες της σύγχρονης εκκλησιαστικής ιστορίας. Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος. 08-05-2020.
Μέ τά μελανότερα χρώματα ἔχουν ἤδη γραφεῖ οἱ πρόσφατες σελίδες τῆς σύγχρονης ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, λόγῳ κορωναϊοῦ. Κι αὐτό γιά τούς ἑξῆς λόγους:
1) Καταργήθηκε τό σύστημα τῆς συναλληλίας καί ἡ ἀρχή τῶν διακριτῶν ρόλων μεταξύ Πολιτείας καί Ἐκκλησίας καί υἱοθετήθηκε ἡ παρεκτροπή τοῦ καισαροπαπισμοῦ, ὅπου ἡ Ἐκκλησία ὑπετάγη πλήρως στήν Πολιτεία, τόν Καίσαρα, ὁ ὁποῖος θεωρεῖται ὡς ἀρχηγός καί κεφαλή, ὄχι μόνο τῆς Πολιτείας, ἀλλά καί τῆς Ἐκκλησίας. Οὐσιαστικά, ἡ Κρατική πλέον Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος κατήργησε τήν Αὐτοκεφαλία της, τό Συνοδικό Σύστημα, τόν κλῆρο καί τόν λαό της, ἀφοῦ ἔσπευσε ἀπό τήν πρώτη στιγμή νά ὑποταχθεῖ στά ἀντορθόδοξα κελεύσματα τῶν πολιτικῶν, ἄνευ οὐσιαστικῆς ἀντιλογίας.
2) Προτάθηκε οἱ πιστοί νά ἀσπασθοῦν τήν αἵρεση τῆς εἰκονομαχίας, ἀφοῦ τί ἄλλο – παρά καθαρή εἰκονομαχία – ἀποτελεῖ ἡ προτροπή πρός αὐτούς ἀπό πολιτικούς καί Ἱεράρχες νά μήν ἀσπάζονται τίς ἅγιες εἰκόνες, τά ἱερά λείψανα, τόν Τίμιο Σταυρό καί τό χέρι τοῦ ἱερέως, ὑπό τόν φόβο τῆς μεταδόσεως τοῦ κορωναϊοῦ.
3) Ὁδηγήθηκαν οἱ πιστοί στόν πνευματικό θάνατο, ἀφοῦ τί ἄλλο – παρά ψυχικό θάνατο – συνιστᾶ ἡ προτροπή τῶν κακῶν καί μισθωτῶν Ἐπισκόπων πρός τούς πιστούς νά μήν προσέρχονται στούς Ναούς, νά μήν ἐκκλησιάζονται καί νά μήν κοινωνοῦν.
4) Βλασφημήθηκε οἰκτρῶς καί μέ τόν χειρότερο τρόπο ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Λυτρωτής καί Σωτῆρας μας, ἀφοῦ τί ἄλλο – παρά μεγίστη βλασφημία – ἀποτελοῦν ἡ προτροπή τῆς μή προσελεύσεως στήν Θεία Μετάληψη τοῦ Τιμίου Σώματος καί Αἵματός Του, ἡ διακωμώδησή της ἀπό γνωστό παρουσιαστή, ραδιοτηλεοπτικό καί μουσικό παραγωγό, διαχρονικό ὑβριστή τῆς Ἐκκλησίας1, ἡ πρόταση περί καταργήσεως τῆς ἱερᾶς λαβίδος, ἤ ἐμβαπτίσεώς της σέ ἀντισηπτικό ἤ ἀντικαταστάσεώς της μέ πλαστικά κουταλάκια μιᾶς χρήσεως, πρός ἀποφυγήν μεταδόσεως τοῦ κορωναϊοῦ.
5) Ὑποτιμήθηκε καί ὑποβιβάστηκε πλήρως ὁ πιστός λαός τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ τί ἄλλο – παρά ὑποτίμηση καί ὑποβιβασμό – σημαίνουν ἡ τέλεση τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί τῆς Θείας Λειτουργίας, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, ἄνευ παρουσίας πιστῶν, καί ὁ ἀποκλεισμός καί ἡ παρεμπόδιση τῆς προσέλευσής τους στούς Ναούς ἀπό ἀστυνομικούς, πού φρουροῦσαν τούς Ναούς, μέ ἀποτέλεσμα τήν μή μετοχή τους στά Ἅγια Πάθη, τήν Σταύρωση, τήν Ἀποκαθήλωση, τόν Ἐπιτάφιο καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
6) Στρεβλώθηκε πλήρως ἡ ἔννοια τῆς Λειτουργίας, ἀφοῦ «λειτουργία» = λεῖτος + ἔργον, δηλ. «τό ὑπέρ τοῦ λαοῦ ἔργον».
7) Ὑπερεξάρθηκε καί ἀνωτεροποιήθηκε ὁ κλῆρος ἔναντι τοῦ λαοῦ, ἀφοῦ τί ἄλλο παρά – παπική κληρικοκρατία καί κληρικαλισμό – σημαίνει ἡ τέλεση τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί τῆς Θείας Λειτουργίας ἀποκλειστικά καί μόνο ἀπό τούς κληρικούς,
οἱ ὁποῖοι μόνο καί μόνοι τους αὐτοί εἶχαν τό δικαίωμα νά κοινωνοῦν τά Ἄχραντα Μυστήρια.
8) Ἐνισχύθηκε ὁ λαϊκισμός, ἀφοῦ τί ἄλλο παρά – προτεσταντική λαϊκοκρατία – σημαίνει τό ἄνοιγμα τῶν Ναῶν, μόνο γιά ὁλιγόλεπτη ἰδιωτική προσευχή τῶν πιστῶν, ὅπως κάνουν οἱ προτεστάντες, ἄνευ ἱερέων καί μυστηρίων. Ὁ Ἱερός Ναός δέν εἶναι χῶρος γιά ἀτομική-ἰδιωτική προσευχή, ἀλλά χῶρος γιά δημόσια-ὁμαδική λατρεία τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τέλεση τῶν Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν καί Μυστηρίων. Μῆπως πίσω ἀπό τήν ἰδιωτική προσευχή ὑποβόσκει ἡ πιθανή κατάργηση τῆς δημόσιας λατρείας;
9) Προσβλήθηκε καί βεβηλώθηκε τά μέγιστα ἡ ἱερότητα τοῦ χώρου τῶν Ναῶν, ἀφοῦ τί ἄλλο – παρά προσβολή καί βεβήλωση – ἀποτελεῖ ἡ ἀπολύμανση τῶν Ναῶν, τῶν ἱερῶν εἰκόνων, τῶν ἱερῶν σκευῶν, ἀλλά καί ἡ ἀστυνομοκράτηση τῶν Ναῶν, μέ τήν εὐλογία καί συγκατάθεση τῶν κακῶν Ἐπισκόπων, λές καί ἐπρόκειτο γιά γιάφκες.
10) Ἐπιχειρήθηκε ἡ παντελῆς φίμωση τοῦ λόγου γιά τό θέμα τοῦ κορωναϊοῦ, ἀφοῦ τί ἄλλο – παρά στυγνή φίμωση – ἀποτελεῖ ἡ ἀπόφαση τῆς Δ.Ι.Σ. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος τήν 1η-04-2020, ἡ ὁποία λέγει : «…δέν ἐπιτρέπει πλέον σέ κανέναν ἀπολύτως, Ἀρχιερέα, Ἱερέα, Διάκονο, Μοναχό ἤ ἄλλον ἐργάτη τῆς Ἐκκλησίας, νά προβαίνει σέ δημόσιες δηλώσεις ἤ ἐμφανίσεις στά μέσα τῆς Γενικῆς Ἐνημερώσεως καί τό Διαδίκτυο καί προτρέπει ὅλους νά ἡσυχάζουν, νά ἀσκοῦνται στήν σιωπή καί τήν ἐντονότερη προσευχή»2.
11) Φανερώθηκε ἐν τοῖς πράγμασι ἡ μεγίστη ἀποστασία, ὁλιγοπιστία καί ἀπιστία μεγάλης μερίδος τοῦ κλήρου καί τοῦ λαοῦ ἀπό τόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό, ἕνεκα τοῦ φόβου μεταδόσεως τοῦ κορωναϊοῦ, ἀφοῦ θεοποιήθηκε καί εἰδωλοποιήθηκε ἡ σωματική ὑγεία ἀντί τῆς πνευματικῆς. Ἀντί νά ἔχουμε φόβο Θεοῦ, ἔχουμε φόβο κορωναϊοῦ. Ἀντί νά φοβόμαστε τόν τοῦ Θεοῦ Υἱό, φοβόμαστε τόν κορωναϊό. Ἀντί νά φοβόμαστε τόν πνευματικό μολυσμό καί θάνατο, φοβόμαστε μόνο τόν σωματικό μολυσμό καί θάνατο.
12) Ἔγιναν καταγγελίες, ἀπηγγέλθησαν κατηγορίες, σχηματίστηκαν δικογραφίες, ἐπεβλήθησαν χρηματικά πρόστιμα καί ἐκινήθησαν διώξεις ἐναντίον ἐνίων ἐνσυνειδήτων κληρικῶν καί λαϊκῶν, πού ἔπραξαν τό αὐτονόητο. Και,
13) Ὑπῆρξε σαφέστατα μπούλινγκ (bullying), ρατσιστική καί ἀντισυνταγματική συμπεριφορά ἔναντι τῆς ἐπισήμου θρησκείας τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, δηλ. τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ἔναντι τῆς ἀνωτέρω τραγικοτάτης βιουμένης καταστάσεως, τῆς ὁποίας κύριοι ὑπεύθυνοι, ἐκτός τῶν πολιτικῶν, εἶναι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, ἡ Δ.Ι.Σ., καί τό σύνολο τῶν Ἱεραρχῶν, μέ ἐλαχιστότατες ἐξαιρέσεις, οἱ ὁποῖοι συνήργησαν καί συνηυδόκησαν στήν διαμόρφωση τοῦ ἀνωτέρου κλίματος, θά θέλαμε νά θέσουμε ταπεινῶς καί εὐσεβάστως τά δύο ἐπίκαιρα ἐρωτήματα, ἕνα πρός τόν λαό καί ἕνα πρός τόν κλῆρο:
α) Μήπως ὁ πραγματικά πιστός καί ἐνσυνείδητος λαός τοῦ Θεοῦ θά πρέπει νά σκεφθεῖ πολύ σοβαρά τήν συμμετοχή του στίς εὐχαριστιακές συνάξεις στούς
Ναούς, ἀκόμη καί ὅταν οἱ τελευταῖοι ἀνοίξουν γι’αὐτόν; Διότι, πῶς θά ἀνεχθεῖ πλέον ἡ καρδιά καί ἡ συνείδησή του νά φιλᾶ τό χέρι, νά τόν εὐλογεῖ, νά τοῦ κάνει κήρυγμα καί νά τόν μεταλαμβάνει ὁ μισθωτός καί κακός Ἐπίσκοπος, ὁ ὁποῖος μόλις προσφάτως τόν ἐγκατέλειψε, τόν ὁδήγησε στόν πνευματικό θάνατο καί οὐσιαστικά τόν ἐπώλησε, συμπορευόμενος μετά τῆς Πολιτείας; Ἤ ἀκόμη πῶς θά ἀντέξει νά ἀκούει τόν ἱερέα νά μνημονεύει ἕναν τέτοιο Ἐπίσκοπο ὠς ὀρθοτομοῦντα τόν λόγον τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ, κατά τήν φρικτή ὥρα τῆς Θείας Λειτουργίας, ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου, τοῦ Τιμίου Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι ἡ Αὐτοαλήθεια; Δέν ὁμοιάζει αὐτό σάν νά πηγαίνει νά λειτουργηθεῖ, νά ἐκκλησιαστεῖ καί νά κοινωνήσει ἀπό τούς Ἀρχιερεῖς Ἄννα καί Καϊάφα, πού κατεδίκασαν τόν Χριστό, καί νά ἀκούει νά μνημονεύονται ὡς ὀρθοτομοῦντες, ἀδιαφορώντας γιά τό κακούργημά τους; Δέν θά πρέπει νά προτιμήσει τήν ἀπομάκρυνση, γιά νά μήν ἀπωλεσθεῖ κι αὐτός μαζί τους; Καί,
β) Μήπως ὁ πραγματικά πιστός καί ἐνσυνείδητος κλῆρος θά πρέπει ἐπιτέλους νά σκεφθεῖ πολύ σοβαρά νά χρησιμοποιήσει τό ἔσχατο μέσον διαμαρτυρίας, πού τοῦ δίνουν οἱ Ἱεροί Κανόνες3 καί οἱ ἅγιοι Πατέρες, ἐν καιρῷ κινδυνευούσης πίστεως, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τήν διακοπή μνημονεύσεως τῶν μισθωτῶν καί κακῶν Ἐπισκόπων;
